Robert en Nusa

Interview met Robert, hardloper en maker van de podcast 'Wat een k*teind'

"Als ik over de Holterberg ren, ben ik zo bewust mogelijk van de schoonheid van de natuur. Dan neem ik vaak wat afval mee."

Wie zijn jullie precies?

“Ik ben Robert en ik woon met mijn vrouw Nusa en twee kinderen op de Zwolseweg. We wonen al sinds 2009 op de Zandweerd en willen hier niet meer weg. Voor ons is de ligging perfect; dichtbij de binnenstad, op 5 min afstand van het groen en de IJssel en we wonen ook nog op loopafstand van het plantsoen.

Ik fietste altijd al veel, maar tijdens corona ben ik begonnen met hardlopen. Dat doe ik nu al jaren. Je kunt wel zeggen dat rennen mijn leven heeft veranderd. En ook dat van mijn vrouw. We lopen veel trails en halve marathons. Het is echt een belangrijk deel van ons leven geworden. Onze hardloopschoenen gaan overal mee naartoe, ook op vakantie."

Wat is jullie volgende doel?

"Ik zeg altijd: het verschil tussen een droom en een doel is een tijdlijn. Heb je een plan, dan kun je daar gericht naartoe werken. Onze droom is om samen de marathon van New York te rennen. Het is een van de zes ‘majors’, oftewel de grootste marathons van de wereld. Wat het zo bijzonder maakt? Je loopt langs alle bekende delen van de stad en eindigt in Central Park. We willen ook een keer die in Berlijn doen, maar ik heb altijd gezegd: de allereerste die ik doe moet New York zijn. Waarom? We hebben allebei iets met Amerika, vooral door de wijdse natuur. Mijn vrouw heeft er een jaar gewoond, we zijn in las Vegas getrouwd en vorig jaar maakten we met het gezin een rondreis door de VS."

Wanneer willen jullie de marathon van New York gaan lopen?

"Onze droom is een doel geworden. Die NYC marathon, die willen we in 2025 gaan lopen. Naar die datum werken we toe. En omdat we mensen in ons doel mee willen nemen, zijn we een podcast begonnen, naast ons werk. Gewoon omdat ons dat leuk leek. Mijn vrouw zei steeds: ’42 km, wat een kuteind’. Nou, zo is de podcast gaan heten. En wat ik grappig vind: we nemen hem hier in huis op met ons tweetjes, maar als we bijvoorbeeld een halve marathon rennen worden we geregeld herkend. ‘Hee, jullie zijn van die kuteind-podcast!’ Wat ik het mooist vind aan ons podcast-project is dat mensen soms mailen om te vertellen dat ze dankzij ons zijn begonnen met lopen. We roepen ook steeds: als je het leuk vindt om mee te gaan naar NY, kom dan mee!"

Kan iedereen hardlopen?

"Als je je zinnen op iets zet en je bent bereid te investeren en tijd vrij te maken, dan is dat haalbaar. Voor mijzelf is hardlopen iets normaals geworden; je groeit erin. Anderen zeggen: ‘jeetje, een halve marathon’, maar ik denk: ‘jij kan het ook’. Wij rennen elke tocht zonder tussendoor te wandelen, maar dat mag je helemaal zelf bepalen.

Het begint met kleine afstanden. Er is een app die geeft je een kant-en-klaar trainingsprogramma. Soms betekent dat ik voor 9 uur ’s ochtends of na mijn werk om 10 uur ’s avonds nog ga rennen. Daar moet je je op instellen. Een training voor zo’n marathon als die in New York is pittig, je moet respect hebben voor die afstand. 42 km is een eind en vraagt veel van je lichaam. Drie, vier maanden lang een hele weekenddag trainen. En kom je dichterbij de einddatum, dan loop je wel 2, 3, 4 keer in de week. De grootste uitdaging met een gezin is al dat afstemmen wie wanneer traint. Het moment van de marathon is vaak een gedeeld euforisch moment, de weg ernaartoe is veel plannen."

Doe mee met een wijkactie!

Wil je, net als Robert en Nusa, je regenwater opvangen of zonnepanelen op je dak?

Kijk hoe wij je kunnen helpen!

Hoe heeft het jullie veranderd?

"Ik denk dat we nu een veel gezondere en duurzamere leefstijl hebben dan voorheen. We zijn beiden zo’n 25 tot 30 kilo afgevallen en hebben ons eetpatroon enorm veranderend. Je eet bewuster: minder snaaien en gezondere voeding. Voor een hardloopwedstrijd eten we vooral banaan en pasta. Ook pak ik eigenlijk nooit meer een lift, maar altijd de trap. De fiets in plaats van de auto. Mijn theorie is: je doet er drie weken over om gewoonten aan- of af te leren. Na drie weken wordt die trap of fiets nemen een automatisme. Nou, bij mij werkt die theorie aardig."

Welke rol speelt duurzaamheid in jullie leven?

"In de sport zie ik dat er een kentering gaande is. Tegenwoordig is het zo dat je bij een goede trail zelf je drinkbeker moet meenemen om de natuur schoon te houden. Dat vind ik een mooie ontwikkeling. De medailles zijn nu alleen ook afbreekbaar, ik weet niet wat ik daar nou van moet denken. Tijdens het lopen probeer ik veel oog te hebben voor de mooie omgeving. Als ik door de weilanden of over de Holterberg ren, ben ik zo bewust mogelijk van de schoonheid van de natuur. Daar moet je zuinig mee zijn. Ik laat de omgeving graag beter achter dan dat ik het gevonden heb. Hier in de buurt van Deventer is zoveel moois te zien. Je kunt naar de uiterwaarden, het Zwarte Pad, Sterrebosch. Als je rent, kom je op plekken waar je anders niet komt. Tijdens het lopen, nemen we vaak afval mee dat op de grond ligt. De natuur is een groot kadootje, daar mogen we blij mee zijn. Het is een speeltuin, vooral bij het traillopen.

Ook thuis proberen we steeds duurzamer te leven. Als het aan ons lag, hadden we niet eens een auto. We willen al helemaal geen tweede. Het liefst ga ik met de fiets naar mijn werk; ik ben opbouwwerker in het buitengebied. Ik had graag meegedaan met een groene daken-actie van het Duurzaamheidsteam. Ze kwamen om een test te doen of ons dak geschikt was, maar dat was helaas niet zo. We hebben meegedaan aan de actie om regenwater af te koppelen en we hebben zonnepanelen op het dak. We willen ook wel een warmtepomp, nog even kijken wanneer. Het enige dat niet zo duurzaam is, is natuurlijk die vlucht naar NY."