Interview met Karen en Wim-Jan

‘Het was wel 5 graden kouder bij de muren, daar moesten we echt wat mee’ 

Karen (33) en Wim Jan (37) kochten in 2019 hun eerste woning in de Zandweerd. Met een begane grond uit het jaar 1894 en een eerste verdieping uit de jaren 60, kwamen ze voor steeds meer verrassingen te staan: ‘Het bleek eigenlijk gewoon een klushuis.’ 

Wilden jullie een klushuis kopen?

Karen: “Toen we dit huis bezichtigden, zag alles er goed uit. Er was al veel gebeurd. Maar toen we er eenmaal woonden, kwamen we steeds meer dingen tegen. Het bleek eigenlijk gewoon een klushuis. We hadden liever precies willen weten wat we kochten. Dat we gingen klussen, is dus eigenlijk uit nood geboren. Door deze ervaring denk ik nu: ik wil naar eer en geweten dit huis renoveren, om het ooit met een schoon geweten te kunnen verkopen. Dat betekent dat we echt een grote slag maken.”

Hoe hebben jullie je huis verbouwd? 

Wim Jan: ‘Wat bij ons meespeelde, was dat het dak opnieuw bedekt moest worden toen we hier kwamen wonen. Dus direct maar dakisolatie aangebracht en zonnepanelen geplaatst. Dat was helemaal in het begin, toen konden we nog niets. Toen we later zelf de kruipruimte wilden isoleren, ontdekten we dat we houtworm hadden. Het bleek dat het eenvoudiger was om de vloer eruit te halen dan de houtworm bestrijden. Nu hebben we vloerverwarming, isolatie en een betonnen vloer. Het hele pakket in één keer. Een complete renovatie bleek de beste manier te zijn om alles in een keer te doen."

Waar we misschien nog wel het meeste last van hadden waren de koude muren in de huiskamer, die waren gescheiden van de buitenlucht door enkel bakstenen. Het was er wel 5 graden kouder dan 2 meter verderop. Tijdens corona zaten we met een dekentje op de tocht te thuiswerken. Dus ook met die muren moesten we iets. Het isoleren ervan hebben we zelf gedaan. Nu tocht het nog alleen daar waar het hoort te tochten, 100% kieren dichten lukt toch nooit. De bovenverdieping is nog niet goed geïsoleerd, maar dat vinden we minder belangrijk; daar slapen we alleen. Het verschil tussen boven en beneden is groot, de muren boven voelen vochtig en koud.

De vraag ‘is dit iets om ons zorgen over te maken?’ hebben we ons vaak gesteld. Andere dingen die we vaak zeiden waren: ‘nu we toch bezig zijn… En goed is goed genoeg’. Of we vroegen onszelf: ‘moeten we dit NU fixen?’ Meestal was dan het antwoord: ja. Dus de muren isoleren betekende ook: het plafond slopen. Waarom? Je moet koudebruggen voorkomen, anders krijg condens. Binnenshuis heb je leefwarmte doordat we ademen en zo. Die warmte wil je binnen houden. Komt dat in contact met koude buitenlucht, dan krijg je condens. Als je alles goed afdicht, gaat dat goed. Zo niet, dan is het als een winterjas die je je huis aantrekt, waarvan je de rits niet helemaal goed dicht doet. Dat gaat na een paar jaar mis. Dus we hebben het plafond en de muurisolatie op elkaar laten aansluiten en doorgetrokken naar de bovenverdieping. Zo kwam er dus elke keer iets bij.”

Hoe begin je met zoiets?

Karen: “Het duurde bij ons lang voor we echt een aannemer over de vloer - en onder de vloer, haha - hadden. Dat komt omdat ze het gewoon heel druk hebben, en door al die keuzes die we moesten maken. Maar je moet gewoon een keer een knoop doorhakken. Dus toen maar gewoon begonnen met aannemers bellen, dat voelde echt als een grote stap. Gelukkig was de keuze vrij makkelijk: van de tien aannemers kwamen er slechts drie langs en was er slechts één die de moeite nam om een goede offerte te maken. Hij kon wel pas een half jaar later beginnen. Dus dan heb je een datum, dat helpt. Dan kan je gaan plannen. En als je eenmaal begint, moet je wel doorpakken. Dan kom je steeds een nieuw projectje tegen. Wat helpt is dat je na één keer de stappen kent. Je weet waar je allemaal rekening mee moet houden en kent het ritme. Én je weet wat je zelf kan.”

Waarom vinden jullie verduurzamen belangrijk?

Karen: “We zijn allebei heel betrokken en proberen bewust te zijn van onze impact op de omgeving. Klimaatverandering houdt ons al langer bezig. Duurzaamheid zit er bij ons dus wel ingebakken, we hadden bijvoorbeeld al snel zonnepanelen. Die leveren trouwens veel op qua energierekening. We proberen apparaten vooral aan te zetten als de zon schijnt, maar zijn hier niet zo heel streng in. Ik zou nog wel meer bewust willen zijn van de zon en waar de stroom vandaan komt.”

Wim Jan: “Ons doel is een duurzaam huis, waar je prettig woont en een lage gasrekening hebt. Net als vele anderen, gingen we tijdens de energiecrisis ineens van €150 naar €450 per maand. We hadden toen al wel plannen, maar dat was een extra zetje. Ons gasverbruik is nu weer normaal; we betalen nu minder als helemaal aan het begin. Daarnaast heb ik er nu echt een sport van gemaakt om zo weinig mogelijk warmte te verliezen. Ik wil dat dit het duurzaamste huis uit de straat is.”

Hoe overleef je een verbouwing?

Karen: “We zijn ondertussen wel gewend om in een verbouwing te leven. Kamperen in huis en een gasstelletje in de schuur. Eigenlijk best knus. Je moet loslaten wat er allemaal nog zou moeten gebeuren. We hebben wel aardig geleerd om de troep heen te leven. Zo woonden we boven, toen de hele vloer beneden één groot gat was. Driekwart jaar duurde het, dat er geen meubel in de woonkamer stond. En we leefden op 20 m2. Nou, dan wordt het huis wel klein. Nee, dat is niet altijd makkelijk. Wat helpt is om de momentjes te vieren, bijvoorbeeld toen het beton in de vloer werd gelegd. Ook besloten we gewoon een kerstdiner te houden aan de campingtafel. Wat maakt het eigenlijk uit dat het een campingtafel is? Je kunt veel meer hebben dan je denkt. Op bepaalde momenten waren we ook gewoon echt gesloopt en namen we twee maanden rust. Soms heb je tijden geen zin.”

Wat zijn de volgende plannen?

Karen: “Er is nog van alles te doen. We zijn nog wel twee jaartjes bezig. Het eerste dat gaat gebeuren wordt de badkamer. Dat laten we doen. We waren net een beetje klaar en toen zag ik dat het in de gang drupte. De wc beneden willen we wel zelf proberen, dat zien we wel als een uitdaging. Ook gaan we ramen vervangen, inclusief ventilatieroosters. Zonwering en een ventilatiebox willen we ook nog. Als daar een collectieve inkoop voor komt, doen we graag mee.”

Wim Jan: “Maar we zijn ook pragmatisch, hoor. Ze zeggen: isoleren is ventileren. Je moet zorgen dat vocht weg kan, daar hebben we wel over nagedacht. Ventileren kan ook door het raam open te zetten, oftewel natuurlijke ventilatie. Dat is hier niet zo’n groot ding. En de isolatieman zei zelf over tocht bij de voordeur: ‘ik heb er een gordijn voor hangen, dat werkt net zo goed’. Nou, als hij het zegt.”

Karen: “Daarnaast leer je wat je zelf kan en wat je uitbesteedt. We kunnen het echt niet betalen om alles uit te besteden, dus je moet wel zelf dingen doen. We zijn nu aan het sparen tot we de badkamer en ramen kunnen vervangen. We wegen steeds af: hoeveel kopzorgen bezorgt een project ons en weegt dat op tegen het geld dat we besparen? Vaak doet een elektricien iets in één dag waar wij een week voor nodig zouden hebben.”

Wim Jan vult aan: “Tot aan de meterkast kan ik het zelf, maar zodra het met water of elektriciteit te maken heeft, zoek ik hulp. Water kan heel veel schade aanrichten. Dat moet je niet zelf willen doen.”

Hebben jullie ook gebruik gemaakt van subsidies?

Karen: “De gemeente heeft ons geholpen met een subsidie vanuit het Nationaal Isolatie Programma. Dat krijg je ook als je zelf isoleert. Al het isolatiemateriaal hebben we van de gemeente gekregen. Dat gaat echt om behoorlijke bedragen. Mariska van Deventer Isoleert dacht echt mee. Ze belde nog na om te kijken of we voor de subsidie in aanmerking kwamen. Ik vind het mooi dat de gemeente een flinke bijdrage doet aan zoiets als isolatie. Deventer is een goede gemeente als je wil verduurzamen.”

Lees ook de andere 'Verhalen uit de Zandweerd'!